Το Ctrl_Space Lab συμμετέχει στην αρχιτεκτονική ενότητα της έκθεσης:
Εβδομήντα χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, του σοβιετικού Sputnik (Спутник-1, Sputnik 1). Εκτοξεύτηκε στις 4 Οκτωβρίου 1957. Φανταστείτε ότι υπήρχε μια εποχή όπου η συχνότερη απάντηση ενός παιδιού στην ερώτηση “τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;” ήταν “αστροναύτης”. Αν αυτό σας ξυπνάει νοσταλγία, μάλλον γεννηθήκατε πριν το 1970. Αν σας προκάλεσε έκπληξη ή απορία, μάλλον γεννηθήκατε πολύ μετά. Κάποια στιγμή στην πρόσφατη ιστορία όλοι, ακόμη και τα παιδιά, μετατραπήκαμε σε πολύ προσγειωμένους πολίτες. Η αιτία αυτής της μετάλλαξης δεν ήταν, βεβαίως, μόνον το βάλτωμα της διαστημικής έρευνας, η πτώση του Τοίχους του Βερολίνου, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το τέλος του μοντερνισμού, το τέλος των ιδεολογιών. Ίσως όμως όλα αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους στην τελική κατάληξη των πραγμάτων.
Ξεκινώντας από τις Η.Π.Α., πέρασε τόσο στη λαϊκή φιλολογία, όσο και στη βιβλιογραφία ο όρος Εποχή του Διαστήματος [Space Age], ένας όρος που συμπίπτει χρονικά, συνδέεται ή ακόμη και ταυτίζεται, με τον όρο Ατομική Εποχή [Atomic Age], έναν όρο που, προφανώς, αφορά στην εποχή που προσδιορίζεται από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και την επακόλουθη φοβία για την ολοκληρωτική καταστροφή, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η Ελλάδα δεν είχε, βέβαια, ποτέ διαστημικό πρόγραμμα, ούτε και ατομική ή πυρηνική ενέργεια ή σχετικά όπλα. Την εποχή που η κούρσα της εξερεύνησης του Διαστήματος βρισκόταν στο απόγειο της εκκίνησής της από τις δύο Υπερδυνάμεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του Εμφυλίου Πολέμου που την είχε καταβαραθρώσει. Παρόλα αυτά, όπως μαρτυρούν δεκάδες έντυπα παραδείγματα της εποχής, η ταλαίπωρη Ελλάδα συμμεριζόταν το διαστημικό όραμα όσο οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη εκείνης της εποχής, πλούσια ή φτωχή, στ' αριστερά ή τα δεξιά του Σιδηρού Παραπετάσματος. Όπως και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, τα πρότυπα του Αστροναύτη/Κοσμοναύτη, του Διαστημοπλοίου, του Ρομπότ και, λίγο αργότερα, του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή απλώθηκαν στις επιστημονικές συζητήσεις, τη δημοσιογραφία, τη μαζική κουλτούρα.
Μια νέα τέχνη έπρεπε να δημιουργηθεί. Το όραμα μιας τεχνολογικής τέχνης θα πάρει, αρχικά, τη μορφή μιας ηλεκτρικής και στη συνέχεια μιας ηλεκτρονικής τέχνης. Αν, διεθνώς, οι πειραματισμοί εικαστικών έργων με τον ηλεκτρισμό θ' αποδώσει καρπούς ήδη πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με έργα όπως αυτά του Laszlo Moholy Nagy, στην Ελλάδα αυτό θ' αργήσει πολύ. Ουσιαστικά η πρώτη χρήση του ηλεκτρισμού στην ελλαδική τέχνη θα έρθει από τις μηχανές προβολής των κινηματογράφων και από την προενίσχυση των οργάνων και των μικρόφωνων στην ελαφριά μουσική. Στα εικαστικά, μια σειρά καλλιτεχνών από τη δεκαετία του '60 και μετά, θα κερδίσουν το χαμένο χρόνο με γρήγορους ρυθμούς.
H έκθεση θα ερευνήσει ουτοπικές εφαρμογές και τεχνολογίες του μέλλοντός (τους) στους τομείς της Μουσικής, των Εικαστικών, του Κινηματογράφου, της Αρχιτεκτονικής και της Πολεοδομίας.
Η έκθεση θα συνοδεύεται από βιβλίο (επιμ. Κωνσταντίνου Βασιλείου, Θανάση Μουτσόπουλου) από τις εκδόσεις Ασίνη.
Διοργάνωση: Euromare
Γενική Επιμέλεια: Θανάσης Μουτσόπουλος
Βοηθός Επιμελήτρια: Ήλια Μπούρα
Επιμέλεια Αρχιτεκτονικού Τμήματος: Νίκος Πατσαβός
Επιμέλεια Μουσικού Τμήματος: Νεκτάριος Παπαδημητρίου
Επιμέλεια Βιντεοτέχνης: Νεφέλη Δημητριάδη
Facebook event εδώ
Εγκαίνια: Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017
Ώρα Προσέλευσης: 20.00
Διάρκεια έκθεσης: Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017 – Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017
Καθημερινά 18:00-23:00
Είσοδος Ελεύθερη
Χορηγοί επικοινωνίας: RISE, www.rise.gr, KROMA Magazine, http://kromamagazine.com/
Μεγάλος Χορηγός Vodafone CU
Η Εποχή του Διαστήματος
Ηλεκτρική και Ηλεκτρονική Τέχνη στην Eλλάδα 1957-1989Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017 - Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017
Η αρχιτεκτονική ενότητα περιλαμβάνει πρωτότυπο ανέκδοτο υλικό που παραχωρήθηκε από το Αρχείο Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη και το Ίδρυμα Κωνσταντίνου και Εμμάς Δοξιάδη.
Εκτίθεται επίσης, για πρώτη φορά, μέρος των σχεδίων του Γιάννη Ξενάκη για το Philips Pavilion (παραχώρηση από το συλλέκτη Νεκτάριο Παπαδημητρίου).
Ξεκινώντας από τις Η.Π.Α., πέρασε τόσο στη λαϊκή φιλολογία, όσο και στη βιβλιογραφία ο όρος Εποχή του Διαστήματος [Space Age], ένας όρος που συμπίπτει χρονικά, συνδέεται ή ακόμη και ταυτίζεται, με τον όρο Ατομική Εποχή [Atomic Age], έναν όρο που, προφανώς, αφορά στην εποχή που προσδιορίζεται από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και την επακόλουθη φοβία για την ολοκληρωτική καταστροφή, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η Ελλάδα δεν είχε, βέβαια, ποτέ διαστημικό πρόγραμμα, ούτε και ατομική ή πυρηνική ενέργεια ή σχετικά όπλα. Την εποχή που η κούρσα της εξερεύνησης του Διαστήματος βρισκόταν στο απόγειο της εκκίνησής της από τις δύο Υπερδυνάμεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του Εμφυλίου Πολέμου που την είχε καταβαραθρώσει. Παρόλα αυτά, όπως μαρτυρούν δεκάδες έντυπα παραδείγματα της εποχής, η ταλαίπωρη Ελλάδα συμμεριζόταν το διαστημικό όραμα όσο οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη εκείνης της εποχής, πλούσια ή φτωχή, στ' αριστερά ή τα δεξιά του Σιδηρού Παραπετάσματος. Όπως και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, τα πρότυπα του Αστροναύτη/Κοσμοναύτη, του Διαστημοπλοίου, του Ρομπότ και, λίγο αργότερα, του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή απλώθηκαν στις επιστημονικές συζητήσεις, τη δημοσιογραφία, τη μαζική κουλτούρα.
Μια νέα τέχνη έπρεπε να δημιουργηθεί. Το όραμα μιας τεχνολογικής τέχνης θα πάρει, αρχικά, τη μορφή μιας ηλεκτρικής και στη συνέχεια μιας ηλεκτρονικής τέχνης. Αν, διεθνώς, οι πειραματισμοί εικαστικών έργων με τον ηλεκτρισμό θ' αποδώσει καρπούς ήδη πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με έργα όπως αυτά του Laszlo Moholy Nagy, στην Ελλάδα αυτό θ' αργήσει πολύ. Ουσιαστικά η πρώτη χρήση του ηλεκτρισμού στην ελλαδική τέχνη θα έρθει από τις μηχανές προβολής των κινηματογράφων και από την προενίσχυση των οργάνων και των μικρόφωνων στην ελαφριά μουσική. Στα εικαστικά, μια σειρά καλλιτεχνών από τη δεκαετία του '60 και μετά, θα κερδίσουν το χαμένο χρόνο με γρήγορους ρυθμούς.
H έκθεση θα ερευνήσει ουτοπικές εφαρμογές και τεχνολογίες του μέλλοντός (τους) στους τομείς της Μουσικής, των Εικαστικών, του Κινηματογράφου, της Αρχιτεκτονικής και της Πολεοδομίας.
Η έκθεση θα συνοδεύεται από βιβλίο (επιμ. Κωνσταντίνου Βασιλείου, Θανάση Μουτσόπουλου) από τις εκδόσεις Ασίνη.
Διοργάνωση: Euromare
Γενική Επιμέλεια: Θανάσης Μουτσόπουλος
Βοηθός Επιμελήτρια: Ήλια Μπούρα
Επιμέλεια Αρχιτεκτονικού Τμήματος: Νίκος Πατσαβός
Επιμέλεια Μουσικού Τμήματος: Νεκτάριος Παπαδημητρίου
Επιμέλεια Βιντεοτέχνης: Νεφέλη Δημητριάδη
Facebook event εδώ
Εγκαίνια: Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017
Ώρα Προσέλευσης: 20.00
Διάρκεια έκθεσης: Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017 – Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017
Καθημερινά 18:00-23:00
Είσοδος Ελεύθερη
Χορηγοί επικοινωνίας: RISE, www.rise.gr, KROMA Magazine, http://kromamagazine.com/
Μεγάλος Χορηγός Vodafone CU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Comments will be moderated before being published. Thank you!