Το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Κύπρου θα κριθεί ως προς την αποτελεσματικότητα διαχείρισης και προβολής της πολιτισμικής κληρονομιάς του νησιού ή ως προς τη βαρύτητα και φήμη του ονόματος που θα το υπογράψει; Επί της ουσίας, το θέμα που αναδεικνύεται είναι η σημασία των ιδεολογικών μεταβολών της έννοιας και της σημασίας του μουσείου στις μέρες μας σε σχέση με τις αντίστοιχες αντιλήψεις κατά τη φάση δημιουργίας του πρώτου “Κυπριακού Μουσείου” αρκετές δεκαετίες πριν. Ποιες ιδέες θα εκφράσει το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Κύπρου και ποιες εξέφρασε ο προκάτοχός του, κτισμένος αρκετές δεκαετίες πριν;
Η επιλογή του κατάλληλου ρυθμού είναι ένα ζήτημα που απαντά όχι μόνο σε ιδεολογικές προτεραιότητες αλλά και σε εγγενώς αρχιτεκτονικές “πρακτικές” παραμέτρους: οικονομία, ευελιξία της κάτοψης, κλιματικοί παράγοντες, διαθέσιμα υλικά και οικοδομική τεχνογνωσία κ.ά. Ταυτόχρονα, όμως, το νόημα ενός ρυθμού δεν είναι παγιωμένο. Εξελίσσεται και αναδιατυπώνεται ιστορικά από εποχή σε εποχή. Το ίδιο ‘στυλ’ δεν είναι ‘ίδιο’ όταν το επικαλείται ο Αλμπέρτι, ο Σίνκελ, ο Λε Κορμπυζιέ ή ο Βεντούρι. Συνεπώς, ακόμα και η όποια ερμηνεία προηγούμενων αρχιτεκτονικών πρακτικών και επιλογών είναι κομμάτι της εποχής στην οποία αρθρώθηκε. Ίσως λοιπόν, η μεγαλύτερη αξία της συζήτησης που αναζωπυρώθηκε εκείνη την παγωμένη νύχτα στη φιλόξενη εκσυγρονισμένη αίθουσα του κτιρίου του Λύσσανδρου Καυταντζόγλου να βρίσκεται στις αξίες και τις ανάγκες της δικής μας εποχής και, παραφράζοντας όπως και ο Φωκαΐδης τους ανεπίκαιρους στοχασμούς του Νίτσε,… στις “τραχιές δικές της ανάγκες”. Οι ρυθμοί θα είναι πάντα αθώοι. Εμείς δεν μπορούμε να πείσουμε ως προς αυτό αν δεν ξεκαθαρίσουμε τουλάχιστον τις προ-θέσεις μας.
http://www.cy-arch.com/oi-rythmoi-einai-athooi-oi-arhitektones-ohi-patsavos/
